[1] Listy Niewysłane (I)

Panem Times, 4 września 2120 roku, nr. 20/09/04/2455

Dział Literatura i Kultura, Agape Westfall

Nieopublikowane wcześniej Listy Niewysłane, autorstwa nieznanego rebelianta, podpisującego się A. G., budzące tak wiele kontrowersji wśród badaczy historii i przebiegu Rebelii, znajdujące się obecnie w Muzeum Rebelii Kosogłosa w Kaptiolu, zostały wreszcie opublikowane, jako tomik, ilustrowany zdjęciami, wykonanymi podczas Rebelii. Nie wiemy, do kogo są adresowane, pierwszy, i jedyny nagłówek, zawierający imię i nazwisko, został tak mocno zarysowany i zniszczony, że nawet dzięki obecnej technologii, nie jesteśmy w stanie odczytać imienia kobiety, do której pisze żołnierz. Poza jego inicjałami oraz przynależnością do ruchu oporu, prowadzonego przez Katniss Everdeen, nie wiemy nic. Wynosząc z tego, że nikt nie przyznał się do nich, sądzi się, iż mężczyzna nie żyje.

List I

Ile bym dał za to, żebyś była taka silna trzy lata temu, kiedy omal nie umarłaś przy mnie, w środku nocy, przez to coś, rzęziło w Twoich płucach. Spędziłem miesiąc przerażony jako cholera, że przestaniesz oddychać, a później kolejne dwa tygodnie, bojąc się, że następnym razem, gdy kaszlniesz, na Twoich rękach będzie krew i opuścisz mnie, tak samo jak twoja mama wcześniej, niech spoczywa w pokoju. Myślę, że nie dałbym rady, nie dałbym rady pochować Cię. Nawet teraz wolałbym zeżreć własny pistolet niż widzieć cię martwą. 

Nienawidzę ich. Nienawidzę ich za to, co Ci zrobili. Oczywiście, Ty nie będziesz tego rozumiała, tak myślę. Zrozum, jestem wdzięczny, że wreszcie jesteś w kawałku, a ja nie muszę się martwić, że wiatr porwie Cię w cholerę. Cieszę się, że wyleczyli Twoje płuca i nie bolą cię, kiedy idziesz się przejść trochę dalej. Wreszcie zdrowie pasuje do hartu ducha, i teraz wszyscy, myślę, że cały świat, bo czasem jesteś na tych okropnych klipach trzynastki, widzi z jakiej gliny jesteś ulepiona. Nie jestem zły na to.

Jestem egoistą, ale nie chcę Cię tutaj. Kiedy dołączyłem do rebelii, trzymałem się myśli, że chociaż Ty jesteś bezpieczna. Nawet myślałem, że jeśli mnie zabiją gdzieś tam, to może Cię przekona, żeby przestać chcieć dołączyć. To była jedyna dobra rzecz, jaką miałem w mojej głosie za każdym razem, gdy słuchałem strzałów Strażników Pokoju, kul lecących w naszą stronę, przekonany, że nie wrócę do obozu. 

Ale przez następne kilka dni będziesz widziała zabijanie. Zobaczysz brzydką prawdę o świecie i o piekle, które na nim żyje. Więc odpowiedz mi, i bądź ze mną szczera: czy nie zamieniłaś jednej choroby na drugą?

A. G.

To zaszczyt, dla mnie samego, być narratorem audiobooka Listów Niewysłanych. Przed podjęciem pierwszej próby przeczytania ich na głos, włączyłem wszystkie spoty, jakie zostały nagrane, przez Dystrykt Trzynasty, zastanawiając się, do której z dziewczyn to mówię. Do jakiej dziewczyny pisał A. G. To było jedno z najtrudniejszych zadań w mojej karierze. Kilkukrotnie musiałem przerywać czytanie, chociaż, cholera, to tylko kilka kartek tekstu.Magnus Heath, wywiad dla Telewizji Panem

List IV
Tak bardzo cholernie i kurewsko mnie wkurzasz. Na Katniss pieprzoną Everdeen. Jak zwykle musiałaś być bohaterką i będę Ci to wypominał, Ty bezmyślna, pieprzona dupo wołowa.
A.G.

Przeszukujemy informacje o aktorach i rebeliantach, którzy brali udział w spotach Dystryktu Trzynastego, a dzięki przychylności archiwistów wcześniej wspomnianego, jesteśmy wstanie dotrzeć do danych medycznych, aby, wnioskując z listów A.G. odnaleźć jego adresatkę, a przynajmniej poznać jej tożsamość. Aktualnie przeszukujemy dane wszystkich imigrantów, którzy przybyli do Dystryktu Trzynastego tuż po wybuchu rebelii, zwracając szczególną uwagę na kobiety w przedziale wiekowym 15-40, które cierpiały na choroby układu oddechowego. Jesteśmy coraz bliżej rozwiązania zagadki.
Dr Angil Bonett, historyk

List V

Co o tym sądzisz, jak już wygramy tę rebelię, zabiorę Cię w jakieś miłe miejsce. I nie mówię tutaj o małej scenie do tańczenia w Ćwieku, którego tak nie znosiłaś. Teraz pewnie jes tam cholernie zimno, tak że Twoje płuca znów zaczęłyby pracować jak te rakiety, które w nas wystrzeliwują, i pewnie błoto by nam się przykleiło do butów i znów nie mógłbym domyć z niego paznokci i, przysięgam, aż tutaj czuję ten chłód, jakbym nie czuł ciepła przez pół roku. Ani Ty, nie ważne jak bardzo zawsze udajesz, że jest inaczej. 

Więc, kiedy już wydostaniemy się z tego płonącego piekła, pojedziemy do Dwójki. Mówię Ci, marzę o zobaczeni ich kopalni, tych gdzie są te wszystkie drogocenne kamienie. Będziemy siedzieli tam nocą i rzucali na dno szybów kamienie, żeby usłyszeć jak spadają, niczym tłuste krople deszczu. To jest to, co właśnie chciałbym robić do końca życia. Leżeć na skalistym zboczu obok ciebie, aż moje kości w końcu się nagrzeją i będą znów ciepłe. Ciepłe, bez lepiącej się, wyschniętej krwi, którą mogę wyczuć nosem, tylko Ty, czysta jak mydło. Mogłabyś być niebem dla każdego, ale jesteś wyjątkowym niebem dla grzesznika jak ja.

A.G.

Część II                          Część III